فوتبال امریکایی یک ورزش گروهی نزدیک به راگبی میباشد که در ایالات متحده طرفداران خیلی زیادی دارد. سوپربول با اهمیت ترین بازی این ورزش میباشد که سالیانه به عنوان فینال مسابقات لیگ NFL برگزار شده است. سالیانه حداکثر میزان شرط بندی آمریکایی‌ها روی سوپربول میباشد و اشخاص اغلب شرط های سنگینی روی آن می‌بندند. به جز آمریکا، کشورهایی نظیر کانادا، خیلی از کشورها اروپایی و همینطور ژاپن و اسرائیل نیز لیگ فوتبال آمریکایی دارند. به طور کلی فوتبال آمریکایی نیز مانند راگبی، فوتبال استرالیایی و فوتبال کانادایی از فوتبال (ساکر) منشعب شده است ولی طی گذشتن تاریخ، تفاوت‌های این ورزش‌ها با یکدیگر بیشتر شده است.
با وجود شباهت‌های خاستگاه، فوتبال آمریکایی تفاوت‌های زیادی با فوتبال و راگبی دارد که آنها را می‌توان در دسته‌های زیر قرار داد: بازیکنان کلاه و محافظ شانه دارند، آفساید وجود ندارد پس پاس رو به جلو در هر شرایطی مجاز میباشد، تعویض‌ها نامتناهی است، پست‌های فراوان و تخصصی برای بازیکنان هر نقطه زمین هست، تیم مدافع هم می‌تواند امتیاز بگیرد و در پایان این که زمین علامت‌گذاری شده است. طول زمین فوتبال آمریکایی 110 متر در 49 متر است و هر ده یارد طول زمین خطکشی شده است. بازی از خط پنجاه یارد در وسط زمین آغاز می‌ششود و هفت داور از جمله دو داور در درون زمین به آن نظارت می‌کنند.
در ادامه مقاله مهمترین نکات شرط بندی بازی فوتبال آمریکایی همراه ما باشید.
نکات فوتبال آمریکایی
یازده بازیکن هر تیم در فوتبال آمریکایی به شکل بالا برابر هم، بازی را آغاز می‌کنند. یک تیم (که توپ را دارد) در موقعیت حمله و تیم دیگر در موقعیت دفاع میباشد. مالکیت به صورت نوبتی است. چیزهایی مالکیت را تغییر می‌دهد تا زمان روی ندادن آن مسایل، توپ در دسترس تیم حمله‌کننده قرار دارد. تعداد بازیکن حاضر در زمین هر تیم 11 است ولی تعداد کل بازیکنان هر تیم می‌تواند تا 53 نفر باشد. بازیکنان در سه دسته دفاع، حمله و حالت ویزه تقسیم‌بنده می‌شوند و مربی دائما آنها را تعویض می‌کند. کل زمان بازی 60 دقیقه است که در دو نیمه سی دقیقه‌ای و در چهار کوارتر 15 دقیقه صورت می‌گیرد. با این حال با توجه به زمان‌های مکث و استراحت، زمان هر بازی به حدود سه ساعت خواهد رسید.
سکه در نخست مالکیت را مشخص می‌کند. تیم برنده در سکه انتخاب می‌کند که اول می‌خواهد حمله کند یا دفاع کند. در صورتی که تیم برنده در سکه حمله را انتخاب کند، تیم دیگر زمین را انتخاب می‌کند. تیم دفاع‌کننده بازی را شروع می‌کند و توپ را به طرفین یا زمین حمله پرتاب می‌کند. یکی از بازیکنان تیم حمله‌کننده توپ را می‌گیرد و حمله شروع می‌شود. پس از یک یا چند پاس، توپ به بازیکنی می‌رسد که قصد به دل حریف زدن را دارد. تیم دفاع با نفرات خود تلاش دارد جلوی این بازیکن حمله‌کننده را بگیرد یا حتی حواسش به سایر نفرات باشد که با یک پاس غافلگیر نگردد. هنگامی بازیکن صاحب توپ زمین بخورد (عملا خطایی وجود ندارد) بازی در مرتبه بعد از همان مکان شروع خواهد شد.
تیم حمله‌کننده چهار فرصت دارد که توپ را از ده یاردی منطقه‌‌ای که توپ فرود آمده رد نماید در غیر این صورت مالکیت عوض خواهد شد. هر دور، بازیکنان دور هم جمع می‌شوند و تاکتیک‌ها به کار گرفته می‌شود. بازیکن center تیم حمله‌کننده توپ را از لای پای خود برای بازیکن پست کوارتربک (شبیه به هافبک میانی توپ‌پخش‌کن در فوتبال) پرتاب می‌کند و حمله اینطور شروع می‌شود. تیم حمله با پاس، دویدن (run) یا سایر شیوه‌های سعی می‌کند توپ را به جلو ببرد. تیمی که در دفاع میباشد، اغلب با بازیکنان سریع و قوی خود برای دفاع تلاش می‌کند و تلاش دارد با تکل زدن (با پا، دست یا سد کردن بدن) حریف با از پیشروی بازدارد. اگر کوارتربرک تعلل کند (در حالی که عقب تر از خط شروع قبلی ایستاده) توپ را لو بدهد و به زمین بخورد، این یک امتیاز بزرگ برای تیم مدافع میباشد.
در صورتی که بعد از سه نوبت حمله، تیم حمله کننده نتوانسته باشد از منطقه ده یارد جلوتر برود، اغلب در سعی چهارم شوت زدن به سمت دروازه حریف را انتخاب می‌کند. اگر فاصله زیاد باشد، عمدتا ترجیح خواهند داد فقط توپ را به نقطه‌ای دور پرتاب کنند که به این کار punt می‌گویند. اینطور تیم مدافع، در دور بعدی که نوبت حمله‌اش باشد، از نقطه‌ای دورتر تلاش برای چهار حمله خود را آغاز خواهد کرد. به چند شیوه می‌توان در این بازی به امتیاز رسید. تاچ‌داون مهمترین حالت است که با رسیدن بازیکن تیم حمله به منطقه مشخص شده در انتهای زمین حریف رخ می‌دهد. با این عمل، تیم حمله شش امتیاز می‌گیرد. البته هر تیمی که تاوچ‌داون می‌کند، می‌تواند یک دور دیگر نیز حمله کند و این جایزه تاچ‌داون است. همین حمله هم به دو شیوه اتفاق می‌افتد: اولی که فیلدگل نام دارد مانند پنالتی در بقیه رشته‌ها میباشد. نوع بعدی حمله از منطقه نزدیک به ناحیه گل حریف. حالت اول یک و حالت دوم در صورت به ثمر نشستن دو امتیاز دارد. یک مدل دیگر از فیلدگل هم زمانی میباشد که تیم حمله کننده سه شانس را از دست داده ولی در فاصله‌ای نه چندان دور از دروازه حریف میباشد که شوت زدن به آن سو را ترجیح می‌دهد و در صورت گل شدن سه امتیاز دریافت می نماید.
از بقیه روش های تغییر دادن مالکیت می شود به وقتی اشاره داشت که تیم حمله کننده به امتیاز دست یابد و پس از آن باید توپ را برای حریف پرتاب نماید. مدل دیگر از دست رفتن محدودیت چهار حمله است که در صورت عدم کسب امتیاز، جای تیم حمله و دفاع عوض می‌شود. حالت سوم وقتی است که تیم دفاع بتواند پاسِ بازیکنان حریف را به دست بیاورد و توپ‌گیری رخ دهد. یک حالت دیگر نیز fumble نام دارد؛ به این معنی که اگر بازیکن مدافع طوری به بازیکن مهاجم برخورد کند که توپ از دست او خارج گردد و روی زمین بیفتد، بازیکنِ هر تیمی که توپ را صاحب شود، تیم حمله کننده تازه می باشد.
سایت مرجع: چیتا بت فارسی
