داستان‌های زیادی درباره آغاز مسابقات فوتبال هست. منابعی وجود دارند که مردم باستانی در مصر و چین با چیزهایی مثل کتان یا احشای حیوانانت فوتبال بازی می‌کردند. با این حال قرن نوزدهم در انگلستان بود که فوتبال مدرن به وجود آمد و قوانین ساخته شدند. در مورد تاریخ شرط بندی در فوتبال نیز تاریخ مدونی وجود ندارد.
این پرسش که شرط بندی فوتبال از چه تاریخی شکل گرفت مثل این هست که فوتبال چه زمانی واقعا آغاز شد، به مانند یک راز میباشد. قابل باور است که در فرض کنیم شکل‌هایی از شرط بندی به صورت شفاهی یا شیوه‌های دیگر در طول تاریخ مرسوم بوده‌اند (مانند بنا بر روایاتی، مردم در چین پیش از میلاد مسیح روی نبرد دو حیوان شرط می‌بستند) ولی مورد مهم این است که تا سال 1960 شرط بندی روی فوتبال در انگلستان -که کشوری پیشرو در این زمینه بود- ممنوع بود و این کار در خانه‌های تیمی یا خیابان‌های تاریک انجام میگردید. در آن دوره شرط بندی روی اسب سواری و بوکس بیشتر مرسوم بود.
نخستین شرط بندی روی فوتبال چطور بود؟
نخستین مدارک از شرط بندی به برگه شرط بندی هفتگی به نام لیتلوودز متعلق میباشد که حدود سال 1923 در نزدیکی‌های اولدترافورد ما بین علاقه‌مندان شرط بندی فوتبال پخش می‌شد. شیوه شرط بندی فوتبال در آن هم، با حالت استاندارد شرط بندی فعلی بسیار متفاوت بود. شما تعداد زیادی مسابقه پیشرو داشتید که بایستی پیروزی تیم میزبان، مهمان یا مساوی را علامت می‌زدید و با توجه به نتایج صحیح ، امتیاز می‌گرفتید. وقتی تجربه لیتلوودز نتیجه داد، دیگرانی که دل و جرات یا روابط محکم با حکومت داشتند، از راه رسیدند. این شیوه شرط بندی برگه‌ای حتی هنوز پابرجاست و در ایران هم، احتمالا با آن روبرو شده‌اید. در این شیوه که در برخی از شهرهای شمالی بسیار پرطرفدار میباشد، جاهایی خاص این برگه‌ها را در طول هفته با قیمتی اندک می‌فروشند و پس از آن، طرفداران این مدل شرط بندی به تعدای که می‌خواهند، در خانه‌های نتایج متفاوت تیک می‌زنند. تنها هم شکل کار به این صورت نیست که برای هر بازی یک خانه را تیک بزنند، مثلا برای یک بازی پیش بینی ندارند، برای دیگری برد و مساوی یک تیم را بر می‌دارند. بسته به تعداد تیک‌هایی که زده‌اند، مبلغ شرط بندی شده به صورت تصاعدی محاسبه می‌شود. در واقع وقتی ده نتیجه را انتخاب کنیم (بر مبنای 1-2-4-8-16 و …) 1024 تومان شرط بسته‌ایم. از آنجا که بحث تصاعد است، وقتی پیش بینی‌ها زیاد شود، عدد سرمایه‌گذاری به ناگاه بسیار زیاد می‌شود. قبل از آغاز مسابقات فوتبال هفته در جایی مقرر، مسئولان برگه‌ها و مبالغ را جمع آوری می‌کنند و درصدهای بازگشت پول به این صورت است اگر کسی تمام نتایج (عمدتا 16 نتیجه) را درست پیش بینی کند، تمام پول به او اختصاص پیدا می‌کند. در غیر این صورت که هرکس که دقیق‌ترین پیش بینی را انجام داده باشد (مثلا نتیجه 14 بازی درست است) درصد عمده پول را صاحب می‌شود و نفرات بعدی، درصدهایی کم و کمتر را به جیب می‌زنند. این شیوه شرط بندی، جدا از تمام ایرادهایی که دارد، یک ایراد خیلی بزرگ دارد؛ اینکه کسی که کسانی که دست اندر کار موضوع هستند، عمدتا بازی‌های تیم‌های نه‌چندان مطرح را مثلا از دسته دوم فرانسه یا آلمان را در برگه جا می‌دهند که شانس پیش بینی درست را کاهش دهند.
در شروع قرن بیستم، بعضی از شرکت‌های بزرگ بریتانیایی مانند ویلیام هیل و کورال و پس از آن‌ها، لدبروکس شروع به کار کردند. در صورتی که سریال پیکی بلایندرز را دیده باشید که داستان واقعی یک خانواده مافیایی در انگلستان مابین دو جنگ جهانی را روایت می‌کند، این خانواده عمده ثروت خود در آن دوره را با شرط بندی به جیب زده بودند و حتی برای زیر پوشش قرار دادن مناطقی فراتر از بیرمنگام، دست به مذاکره یا جنگ با خانواده‌های دیگر می‌زدند. شلبی‌ها هم مثل بقیه کمپانی‌های بزرگ در ابتدا روی اسب سواری و بوکس یا حتی سگ‌دوانی تمرکز کرده بودند. هنوز شرط بندی روی فوتبال غیرقانونی بود و برای شرط بندی باید سراغ برخی گنگ‌های غیرقانونی که احساس می‌کردند با ریسک در این زمینه ارزشش را دارد، می‌رفتید.
